Op 30 april wordt er in Bonaire geen Koninginnedag gevierd, maar staat alles in het teken van dia di Rincon. Het normaal zo rustige dorp is dan al dagen bezig geweest met de voorbereidingen en is er die dag helemaal klaar voor om de duizenden bezoekers te ontvangen. Overal hoor je muziek, wordt er gedanst en komen je heerlijke geuren tegemoet van de lokale gerechten. Huisjes zijn omgetoverd tot snackies, in tuinen zijn terrasjes opgebouwd en je kan gebouwen in- en uitlopen, waarvan je normaal gesproken niet eens het bestaan weet. Uiteraard de ultieme gelegenheid om deze "lekkernijen" eens te proberen. We begonnen vrij onschuldig met een Bonairiaanse vleeskroket en een pastechi di galiña (kippenpasteitje). Dick wilde graag yorki (gezouten geitenvlees) eten, maar helaas was die net even op. Niet getreurd, dan maar een lekker kopje sopi di yuana (leguanensoep). Dat was best even doorbijten. De bouillon was erg lekker, maar er dreven stukken staart in een soort gummie-achtige ballen die niet kapot te krijgen waren. Dan ga je toch denken "wat heb ik mijn mond, moet ik wel doorkauwen?". Bij nader onderzoek bleken de gummie ballen leguaneneitjes te zijn. Heel apart, als je het eiwit weet door te scheuren zit er een smakelijk eitje in. Ook moest de staart gepeld worden om bij het vlees te kunnen. Kortom een heel karwei.
Wat we ook steeds maar weer op de bordjes zagen staan was kabes ku higra. Met mijn beetje papiaments kennis vertaalde ik dit als hoofd met lever?? Een Rinconees fluisterde ons in dat dit geitenhersens zijn. Gelukkig hoefden we de verleiding niet te weerstaan, want ze waren uitverkocht. Haha, niet zo heel jammer.
Al met al toch net een soort Koninginnedag, maar dan in het klein en in de tropen. Drinken, eten, muziek, dansen....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten